Sabirsizlikla bekledigimiz bebegimiz bize surpriz yaparak erken geldi.. 28 Ekim aksami normal kontrolumden dondukten sonra ayaklarimi uzatmis tv seyrediyordum ki ilk sinyalimizi aldik. Tabi bende bi heyecan bi heyecan.. Neye ugradigimi sasirdim.. Basladi bacaklarim titremeye.. Hemen hastane cantamizi alip hastaneye gittik. Doktor henuz sancilarim siklasmadigi icin bizi geri yolladi.. ve biz butun gece sancilari dakika dakika takip ederek 3 dakikada bire iner inmez hastaneye geri kostuk.. Saat 04.00 olmustu ve artik 29 ekim sabahindaydik.. 
Saat 7 de bebisimiz gelmeye hazirdi ve saat 10.56 ya kadar birlikte mucadele ettik.. Tabi bu arada yanimda bana destek olan esim ve Kuzenim Gule cok cok tesekkur etmem gerekiyor.. Sancili anlarimda ikisininde ellerini kollarini sikmaktan mahfetmisim.Bebegi kucagimiza aldiktan sonraki fotograflarda esim Adam, benden daha cok dogurmus gibiydi.. :D Kuzenim ertesi gun kendine gelemedi.. Bense dogum icin vucudumun salgiladigi adrenalinle zehir gibi ortalarda gezdim, gelene gidene evsahipligi yaptim.. :)
Bu minnosu kucagima aldigim ani aslaa unutmayacagim. Annelik cok baska biseymis. Allah tum isteyenlere versin. Bu arada dogumda anenin dualarini Allah duyarmis diye cok sevdigim birkac arkadasim icin ozel olarak dua etmeyi de unutmadim.
Iste oglumuz Addison Derin Cumhuriyet bebegi olarak 29 Ekim de aramiza boyle surprizlerle katildi.
Blogumu takip eden tum blog dostlarimizi kocaman opuyoruzzzz...
