Nereden Nereye...

Bloguma Kocaman bir MERHABA ile baslamak istiyorum...

Blog dunyasina ilk adim attigim konuyu belirlemek icin epeyce dusundum. Birkac gun sureyle bos bir sayfa olarak o bana bakti ben ona baktim. Kendimi tanitmak mi olmali ilk konum acaba dedim, ama sonra vazgectim. En iyisi nerden geldim, nereye geldim onu anlatayim .

Su anda Avustralyada Victoria eyaletinde bir kasabada yasiyorum.. Trafik yok, stres yok, gurultu yok, yolda yuruyen insan goremezsiniz alisveris merkezleri yakininda degilseniz. Zaten alisveris merkezi dedigim, ne Akmerkez gibi, nede Metrocity. Bizim alistigimiz ve bildigimiz mahalle carsilarinin bir kucuk kopyasi. Bakin bir kucuk kopyasi diyorum, cunku inanin, mahalle carsilarimiz bile burda varolandan daha genis alternatife sahip ve daha buyuk. :)

Bazilariniz simdi '' ayyy ne guzelll, sakin bir hayat, kuslar - cicekler - gunes - temiz hava'' gibi imrenerek okuyor olabilir yazdiklarimi, ama benim gibi buyuk bir sehirden gelip de, boyle bir kasabada yasamaya adapte olmaya calismak, inanin hiiic kolay degil. Heleki bu sehir ISTANBUL ise...

Derlerki; Istanbul'un suyundan icen, birdaha ordan ayrilamazmis.. Orada yasadigim her gun trafiginden , gurultusunden , stresinden sikayet ettim ama, tatile gittigim zamanlar da bile ozleyerek geri dondum. Meger ne dogruymus bu soz... Ankara dogumlu olmama ragmen, Istanbullu hissediyorum kendimi daha cok.

24 saat yasayan bir sehirden cikip da, birilerinin yasadigindan zaman zaman suphe ettigim bu kasabaya gelip, bir hayat duzeni kurmaya calismak cok ama cok zor.

Istiklal Caddesinin o hic bitmeyen kalabaligini - ki gun icinde birilerinin omuzuna carpmadan yurumek mumkun degildir - vapurda simidin yaninda icilen caylar, o kosturmacanin icinde bogazi gecerkenken martilarin sizi takip etmesi, bir taraftan buram buram tarih kokarken diger taraftan son derece modern yapilariyla sizi karsilayan Avrupa Yakasi, tum sakinligi ile sizi kucaklayan, saran Anadolu yakasi, dostlarla yapilan sohbetler , yuruyusler, alisverisler, kahvalti ve balkon keyifleri ve dahasi dahasi..

Simdi kocaman bir bahcem var. Istedigim kadar cicek ve sebze yetistirebiliyorum ama Istanbuldaki evimin o kucucuk balkonunda yaptigim sohbetlerin tadi yok. Daha dogrusu eksikligini yasiyorum.

Kapali carsida gezip hatta daha cok kaybolup da sonunda icilen Turk Kahvesinin tadini olzuyorum..

Simdi ne mi var elimde..

O kalabaliklar icinde gezip kaybolmanin yerine, doga yuruyusleri yapiyorum esimle. Kangurular yanimdan ziplayarak gecip gidiyorlar.. Bir yanda akan nehir, bir yanda dev okaluptus agaclari ve kus sesleri..

Ve ben bahcemde yarattigim Akdeniz kosemde kehvemi yudumluyorum, Sessizzzzz ama huzurlu.